Modlitwa powszechna zwana też modlitwą wiernych jest modlitwą ludu zgromadzonego na Eucharystii. Kapłan, diakon, lektor lub wierni przedstawiają Bogu różne intencje Kościoła i świata. Najczęściej modlitwa powszechna rozpoczyna się od słów: Módlmy się za..., a kończy słowami: Ciebie prosimy, a lud dla potwierdzenia tych intencji odpowiada: Wysłuchaj nas Panie.

Zarządzenie Metropolity Lubelskiego w sprawie modlitwy wiernych

Aby modlitwa wiernych stanowiła wyraz teologii Kościoła, obowiązkiem kapłana odpowiedzialnego za przygotowanie liturgii jest sprawdzenie i zaaprobowanie wezwań, jeśli te ostatnie były uprzednio przygotowane dla danej wspólnoty przez wiernych świeckich. Z zasady tej można zrezygnować na rzecz improwizowanych wezwań jedynie w przypadku małych, zamkniętych grup żyjących duchem liturgii. Nigdy natomiast nie należy od niej odchodzić w przypadku świąt narodowych czy rocznic patriotycznych. Tekst przygotowanej wówczas modlitwy wiernych winien być zawsze wcześniej uzgodniony z duszpasterzem odpowiedzialnym za organizację uroczystości.

Troskę o teologiczną poprawność sformułowań wyrażamy w wezwaniach: módlmy się za wstawiennictwem św. N, przez wstawiennictwo św. N; nigdy natomiast nie używamy zwrotu: za pośrednictwem św. N. Maksymalna liczba wezwań w liturgii niedzieli i dni świątecznych nie powinna przekraczać sześciu. Jedynie w wyjątkowych okolicznościach może ich być więcej.

Wstęp i zakończenie modlitwy wiernych zawsze należy do przewodniczącego liturgii.

+ Józef Życiński Arcybiskup Metropolita Lubelski

Lublin, 2 stycznia 2006 r.

Szczegółowy opis modlitwy wiernych

1. Wprowadzenie

Jest to część modlitwy powszechnej, należąca do celebransa. Wstęp powinien być krótkim wprowadzeniem w modlitwę skierowanym do zgromadzonych. Treść wprowadzenia może nawiązywać do usłyszanego słowa Bożego, może również uwzględniać okres liturgiczny, treść obchodzonej uroczystości, albo z żywotu wspominanego w danym dniu świętego.

2. Wezwania

Układając wezwania należy uwzględnić w nich usłyszane słowo Boże oraz problemy, którymi żyje świat. Powinny być one połączeniem tych dwóch rzeczywistości tak, aby spojrzenie na świat dokonywało się przez pryzmat wiary i miłości chrześcijańskiej.

1. Wezwania w intencjach Kościoła, by był wyraźnym znakiem królestwa Bożego, by coraz lepiej służył Chrystusowi i by nieustannie się odnawiał. Wezwania w intencjach odpowiedzialnych za Kościół tj. papieża, biskupów, kapłanów, zakonników, aby nie brakowało im sił do prowadzenia Bożej owczarni oraz wezwania o powołania do służby kapłańskiej i zakonnej, aby nie brakowało głoszących słowo Boże.
2. Wezwania za władzę państwową i o zbawienie całego świata czyli wezwania za ojczyznę w jej aktualnych potrzebach, wezwania za narody i ich problemy, aby ludzie mogli żyć w pokoju oraz wezwania za rządzących, aby Chrystus był źródłem ich czynów.
3. Wezwania za ludzi znajdujących się w trudnościach życiowych. W duchu solidarności modlimy się za chorych o uleczenie, za cierpiących o wytrwałość, za samotnych o odnalezienie przez bliźnich, za opuszczonych, za niewierzących o znalezienie właściwej drogi, za ludzi zniewolonych nałogami, za ofiary kataklizmów, za dzieci, młodzież, rodziny i wezwania w innych aktualnych potrzebach.
4. Wezwania w intencjach wspólnoty lokalnej, za jej wszystkie potrzeby, o dary Boże.
5. Wezwania w aktualnych potrzebach parafii oraz wezwanie w intencji, w której odprawiana jest dana Eucharystia.

3. Zakończenie

Zakończenie modlitwy, tak jak rozpoczęcie, należy do celebransa. Powinno zawierać prośbę skierowaną do Boga o wysłuchanie błagań zamieszczonych w modlitwie. Może wyrażać tę samą intencję co kolekta dnia, ale nie powinna być jej powtórzeniem.

Śpiew w modlitwie powszechnej

W modlitwie wiernych niektóre elementy mogą być śpiewane. Wstęp z reguły jest czytany. Wezwania natomiast mogą być śpiewane w całości lub wykonane tak, że czytane jest wezwanie, a tylko krótka zachęta wywołująca odpowiedź wiernych jest śpiewana. Śpiew ten może wykonać ktoś inny niż wykonujący wezwanie na przykład schola albo kantor. Gdy wezwania oparte są na cytatach z Pisma Świętego, fragment biblijny można przeczytać, a resztę wezwania zaśpiewać. Modlitwa końcowa, tak jak odpowiedź może być śpiewana.