WYDARZENIE 1/2024  List 172

Temat: Nauka Ulmów

Wartość: Odkrywamy parafię, w której wierni poświęcają się dla innych

Okazja: Peregrynacja relikwii rodziny Ulmów 3-4 września 2024

META:

Wszyscy wierni naszej parafii odkrywali Parafię, w której wierni poświęcają się dla innych, przez udział w adoracji i modlitwie z intencją przez siebie wybraną podczas nawiedzenia relikwii błogosławionej rodziny Ulmów.

UZASADNIENIE:

1. Z PROBLEMU:

W dzisiejszych czasach bardzo często spotykamy się z problemem obojętności. Dotyczy to naszego środowiska, w którym żyjemy. Zauważa się postawę bierności wobec negatywnych zachowań, nie reagujemy na niesprawiedliwe traktowanie innych, omijamy tych, którym należałoby pomóc, w działaniach jesteśmy egoistyczni i wyrachowani. Jeśli intencje pomocy drugiemu są szczere to dotyczą kręgu najbliższej rodziny. Natomiast trudno jest nam się zdobyć na bezinteresowną pomoc osobom przypadkowym.

2. Z IDEAŁU

Jezus oczekuje od nas postawy poświęcenia się dla innych poprzez miłość wyrażoną w bezinteresownym i konkretnym czynie.

A oto powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego. Jezus rzekł do niego: «Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!» Łk 10,25 – 36

Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. J3,16

3. Z NAWRÓCENIA

Należy dopomóc Ludowi Bożemu w odkryciu, że postawa poświęcenia dla innych niesie radość, satysfakcję i otwartość na drugiego człowieka.

HASŁO:

Miłość jest większa od…

GEST DLA W WSZYSTKICH:

Adoracja i modlitwa z intencją

GEST LITURGICZNY:

Błogosławieństwa: rodzin, dzieci i młodzieży

GEST DLA WSPÓLNOT:

Zrobić dobry uczynek dla członka wspólnoty

 

WYDARZENIE 2/2024  List 173

Temat: Modlitwa za zmarłych

Wartość: Odkrywamy parafię, gdzie wierni modlą się razem

Okazja: Wypominki

META:

Wierni naszej parafii poprzez udział w modlitwie różańcowej i Eucharystii odkrywają troskę o zbawienie swoich bliskich zmarłych.

UZASADNIENIE:

1. Z PROBLEMU:

Chociaż Rejony mają wyznaczone dni modlitw za swoich zmarłych, to jednak tylko niewielka część wiernych przychodzi na wspólną modlitwę różańcową i Mszę św. za zmarłych. Zauważamy, że wierni czasami ograniczają się tylko do odwiedzania grobów zmarłych. Zaczyna brakować u wielu świadomości, że po śmierci tylko żyjący mają wpływ na zbawienie zmarłych, przez modlitwę, ofiarowanie Mszy Świętej i odpustów. Nie dostrzegają także potrzeby dawania świadectwa młodemu pokoleniu, co może skutkować w przyszłości brakiem troski o zbawienie kolejnego pokolenia.

2. Z IDEAŁU

Jezus oczekuje od nas troski o zbawienie wszystkich a szczególnie tych, którzy umarli, bo oni nie mogą już sobie pomóc. 

Gdyby bowiem nie spodziewał się, że ci polegli zmartwychwstaną, modlitwa za umarłych byłaby bezużyteczna i niedorzeczna.  On jednak uważał, że na tych, którzy umierają bogobojnie, czeka wspaniała nagroda, co było myślą świętą i pobożną. Dlatego kazał złożyć ofiarę przebłagalną za zmarłych, aby zostali uwolnieni od grzechu. 2Mch 12, 44-45

Szczęśliwi miłosierni, ponieważ oni dostąpią miłosierdzia. Mt 5, 7

3. Z NAWRÓCENIA

Należy dopomóc Ludowi Bożemu w odkryciu, że modlitwa za naszych bliskich zmarłych jest dla nich pomocą, ale również dla nas drogą do wieczności.

HASŁO:

Jak ty zmarłym tak oni tobie

GEST DLA W WSZYSTKICH:

Wierni podejmą wspólnotową modlitwę za zmarłych w kościele, bądź w domu

GEST LITURGICZNY:

Wypominki prowadzone przez Podrejony

GEST DLA WSPÓLNOT:

Wspólnoty ofiarują odpust za swoich zmarłych członków

 

WYDARZENIE 3/2024  List 174

Temat: Słowo Boże źródłem nadziei

Wartość: Odkrywamy parafię gdzie rodziny żyją nadzieją czerpaną ze słowa Bożego

Okazja: Niedziela Słowa Bożego

META:

Parafianie św. Barbary odkrywali Parafię, gdzie rodziny żyją nadzieją czerpaną ze słowa Bożego, przez odczytanie fragmentu Pisma Świętego w rodzinach w Niedzielę Słowa Bożego.

UZASADNIENIE:

1. Z PROBLEMU:

Na co dzień zapominamy o czytaniu Biblii. Najczęściej zadowalamy się fragmentami Pisma Świętego, słuchanymi podczas niedzielnej Eucharystii. I pomimo, że większość parafian posiada Pismo Święte, to niektórzy otwierają je tylko przygotowując się do wizyty duszpasterskiej. Zaniedbując czytanie Słowa Bożego, w potopie wrogich wierze mediów, pozbawiamy się największego oręża, jakie dał nam Bóg. Nie widzimy, że ta lektura, może być dla nas ratunkiem pośród wrogiego Bogu świata, jego przewrotności i nastawienia antyreligijnego. Żyjemy w Europie zagrożonej filozofią życia bez Boga i nie konfrontując swojego życia ze Słowem Bożym, pozbawiamy się nadziei na sens i cel naszego życia.

2. Z IDEAŁU

Jezus oczekuje od nas, abyśmy z Pisma Świętego odczytywali, co chce powiedzieć nam właśnie teraz, w tym momencie, w którym aktualnie jesteśmy. Jezus pragnie, abyśmy z Jego pism korzystali i czerpali nadzieję, nie tylko z okazji Niedzieli Słowa Bożego, ale w ciągu całego życia.

Abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism, mieli nadzieję (por. Rz 15,4)

Ty jesteś moją ucieczką i tarczą, pokładam nadzieję w Twoim słowie. (Ps 119,114)

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. Mt 5,18

3. Z NAWRÓCENIA

Należy dopomóc Ludowi Bożemu w odkryciu, że w Piśmie Świętym znajdziemy receptę na życie z nadzieją na życie wieczne

HASŁO:

Słowo Boże ci pomoże

GEST DLA W WSZYSTKICH:

Czytamy Fragment słowa Bożego w rodzinach. „A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20)

GEST LITURGICZNY:

Karteczki z słowem Bożym, dla wiernych w kościele.

GEST DLA WSPÓLNOT:

Podzielić się Słowem, które pamiętam, a które było dla mnie ważne i dało nadzieję.

 

WYDARZENIE 4/2024  List 175

Temat: Przebaczenie źródłem głębokich relacji

Wartość: Odkrywamy parafię, gdzie w rodzinach buduje się więzi

Okazja: Śniadanie wielkanocne

META:

Wszyscy wierni naszej parafii odkrywają parafię, gdzie w rodzinach buduje się więzi, przez gest przeproszenie podczas śniadania wielkanocnego.

UZASADNIENIE:

1. Z PROBLEMU:

W naszych rodzinach pojawia się trudność w przepraszaniu siebie nawzajem, następuje przeczekanie, „ciche dni” i po nich powrót do normalności. Przez to nagromadzamy wobec siebie żale, które ciążą na nas, przekładając się na późniejsze relacje. Ciężko nam jest wtedy ufać sobie nawzajem. Przez brak aktu przebaczenia atmosfera w rodzinie nie jest oczyszczona, co nie pozwala nam się do końca otwierać na drugiego człowieka.

2. Z IDEAŁU

Jezus oczekuje od nas, abyśmy dbali o wzajemne więzi, przepraszając się za wszelkie zło skierowane wobec siebie:

„Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy” (Mt 18, 21-22).

„Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie” (Ef 4, 31-32)

3. Z NAWRÓCENIA

Należy dopomóc Ludowi Bożemu w odkryciu, że przyznanie się do błędu i słabości związane jest z doświadczeniem ulgi i pokoju. Akt przebaczenia pomaga nam odbudowywać nasze więzi, odzyskiwać wzajemne zaufanie i umacniać się w miłości. Silne rodziny to silna parafia.

HASŁO:

Nie ma śniadania bez pojednania

GEST DLA W WSZYSTKICH:

Gest przeproszenia przed śniadaniem

GEST LITURGICZNY:

Akt pokuty – rozbudowany: w chwili ciszy pomyślmy kogo powinniśmy przeprosić.

Spowiadam się Bogu….

GEST DLA WSPÓLNOT:

Nabożeństwo pojednania, w którym przepraszamy się nawzajem

 

WYDARZENIE 5/2024  List 176

Temat: Rozmowa podstawą relacji w rodzinie.

Wartość: Parafię w której członkowie rodziny dzielą się swoją historią.

Okazja: Dzień dziecka 1 czerwca

META:

Nasi parafianie odkrywali parafię, w której członkowie rodziny z okazji dnia dziecka dzielą się swoją historią przez rozmowę, opowieści.

UZASADNIENIE:

1. Z PROBLEMU:

Zauważa się, że dzisiejsza rodzina żyje w dużym pośpiechu, rodzice są zapracowani, stawiają duży nacisk na wykształcenie dzieci, rozwijanie ich zainteresowań zapominając o budowaniu więzi rodzinnych. Rodzice pozwalają na oglądanie telewizji, internetu dla świętego spokoju. Nie budują z dziećmi osobowych relacji i nie szukają okazji do pielęgnowania więzi rodzinnych. Tą relację zastępują drogimi gadżetami typu smartfon.

2. Z IDEAŁU

Jezus oczekuje od nas, że relacje w naszych rodzinach będą głębokie na wzór Jego i Boga Ojca.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!». (Mk 9,7)

J 11,41-42 Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał». (J 11,41-42)

3. Z NAWRÓCENIA

Należy dopomóc wiernym odkryć, że wspólna rozmowa, spędzony czas sprzyjają poznawaniu się, budowaniu więzi rodzinnych, których nie zastąpi żadna komórka.

HASŁO:

Rozmowa buduje komórka rujnuje.

GEST DLA W WSZYSTKICH:

Rozmowa z dziadkami / dorośli z dziećmi na temat dzieciństwa, historii rodziny lub interwencji Boga w życiu rodzinnym.

GEST LITURGICZNY:

3 minuty ciszy i zastanowienie się jakim dobrem otrzymanym od Boga mogę podzielić się z innymi.

GEST WSPÓLNOT:

Poczuj się jak dziecko  - Prezenty z racji dnia dziecka

 

WYDARZENIE 6/2024  List 177

Temat: Pielgrzymi nadziei

Wartość: Odkrywamy parafię jako jedną, wielką rodzinę wierzących

Okazja: Pielgrzymka parafii realizujących PPOiE – 22-24 VIII 2025

META:

Parafianie św. Barbary, odkrywali wartość budowania wielkiej rodziny wierzących przez zorganizowanie pielgrzymki i przyjęcie przybyłych z wielu parafii w Polsce w ramach pielgrzymki parafii realizujących Parafialny Program Odnowy i Ewangelizacji.

UZASADNIENIE:

1. Z PROBLEMU:

Coraz trudniej w dzisiejszym świecie znaleźć przestrzeń i czas, by się spotkać, by rozmawiać o prawdziwych wartościach, by dzielić się życiem i wiarą. Strzeżenie swojej prywatności sprawia, że jeszcze trudniej jest zaprosić i przyjąć kogoś w swoim domu. Tracimy tym samym okazję do ubogacenia się wiarą innych do budowania relacji opartych na wierze i nadziei, że razem kroczymy do królestwa, którego zadatek mamy już tu na ziemi.

2. Z IDEAŁU

Jezus oczekuje od nas postawy gościnności i dzielenia się wiarą i nadzieją z tymi, których do nas posyła.

 Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie. Ujrzawszy ich podążył od wejścia do namiotu na ich spotkanie. A oddawszy im pokłon do ziemi, rzekł: «O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi! Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami. Ja zaś pójdę wziąć nieco chleba, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi waszego». A oni mu rzekli: «Uczyń tak, jak powiedziałeś». Rdz 18, 1-5

To nie przypadek, że pielgrzymowanie wyraża fundamentalny element każdego wydarzenia jubileuszowego. Wyruszanie w drogę jest typowe dla tych, którzy poszukują sensu życia… Bardzo sprzyja odkrywaniu na nowo wartości milczenia, wysiłku i tego, co istotne…

To właśnie Duch Święty, swoją nieustanną obecnością na drodze Kościoła, promieniuje w wierzących światłem nadziei: podtrzymuje ją jak pochodnię, która nigdy nie gaśnie, aby wspierać i ożywiać nasze życie. Istotnie, nadzieja chrześcijańska nie zwodzi ani nie rozczarowuje, ponieważ opiera się na pewności, że nic i nikt nigdy nie będzie w stanie oddzielić nas od Bożej miłości: „Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? […] Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował.” (por. Rz 8, 35.37-39). Dlatego nadzieja ta nie ustępuje w obliczu trudności: opiera się na wierze i karmi się miłością, a tym samym pozwala iść naprzód w życiu.

3. Z NAWRÓCENIA

Należy dopomóc Ludowi Bożemu w odkryciu, że we wspólnocie jako rodzinie wierzących, we wspólnym pielgrzymowaniu do królestwa, łatwiej jest dostrzegać znaki nadziei ofiarowane nam przez Boga.

HASŁO:

W nowe razem z nadzieją  / Razem w pielgrzymce nadziei

GEST DLA W WSZYSTKICH:

Udział w spotkaniu i zaangażowanie w organizację spotkania.

GEST LITURGICZNY:

Na początku Mszy św. wyrazić gestem radość z obecności osób stojących obok

GEST DLA WSPÓLNOT:

Zaproponować i podjąć konkretną posługę podczas pielgrzymki parafii realizujących Program