Menu

Licznik

Liczba wyświetleń strony:
113667

Biblia Audio i Tekst

TRWAM i Radio Maryja

Gość i Niedziela

Kościół prześladowany

Życiorys bł. Marii od Męki Pańskiej

 

Helena Maria Filipina de Chappotin urodziła się 21 maja 1839 r. w Nantes, we Francji.


Ojciec Heleny był Francuzem, a matka pochodziła z hiszpańskich Basków. Rodzina Heleny była bardzo przywiązana do Kościoła, do papieża. Wujek Heleny Józef du Fort poległ w Rzymie w 1849 r. w obronie Państwa Kościelnego.

 

Dzieciństwo

W wieku 11 lat, 31 maja 1850 r. Helena przygotowana przez najstarszą siostrę Martynę, która była jej matką chrzestną, przystąpiła do I Komunii świętej. Tego samego dnia przyjęła sakrament bierzmowania. W kwietniu 1856 r. przeżyła rekolekcje Dzieci Maryi u sióstr Sacre Coeur w Nantes. W czasie tych rekolekcji przeżyła coś z łaski św. Pawła na drodze do Damaszku. Doświadczyła spotkania z Bogiem miłości, które radykalnie zmieniło jej życie. Na miłość Boga mogła odpowiedzieć tylko ofiarą z siebie samej i życie zakonne narzuciło się jej świadomości i jej pragnieniom. Jak powiedzieć o tym matce, która nie chciała, by jej córka została zakonnicą? Pisze do niej list, w którego treść wtajemnicza swego brata Karola i powierza mu doręczenie go matce. Krótko po tym matka miała wylew mózgowy i zmarła. Było to wielkim bólem dla Heleny, że myśl o jej oddaniu się Bogu zabiła jej matkę.

 

U klarysek w Nantes

Śmierć matki zmieniła wszystkie plany Heleny. Ojciec miał depresję i cała odpowiedzialność prowadzenia domu spadła na nią. W tym czasie osiedliły się w Nantes klaryski i gdy była w Karmelu na ślubach jednej z przyjaciółek ta powiedziała jej: „Wstąp do Klarysek!” Takiej samej rady udzielił jej miejscowy biskup i pod koniec 1960 r. była szczęśliwą postulantką u Klarysek. Kilkutygodniowy pobyt u Klarysek wyrył na jej życiu niezatartą pieczęć. Została tam wezwana, by ofiarować swoje życie za papieża. Wkrótce Helena rozchorowała się i musiała opuścić klaryski. Jej rodzina, która nigdy nie pogodziła się z podjętą przez nią decyzją życia zakonnego, starała się ze wszystkich sił, by jej uniemożliwić jakiekolwiek relacje z biskupem, z Klaryskami.

 

Siostry Maryi Wynagrodzicielki i wyjazd do Indii

Pod koniec 1862 r. uczestniczyła w rekolekcjach adwentowych prowadzonych przez karmelitę, o. Alexis’a i przez kilka miesięcy korzystała z jego duchowej pomocy. Latem 1863 r. spotyka jezuitę o. Petit, spowiednika jej kuzynów. Ten nie zważając na rodzinę natychmiast zainteresował się jej powołaniem i zaproponował nowe zgromadzenie sióstr Maryi Wynagrodzicielki. Helena zostaje przyjęta do Sióstr Maryi Wynagrodzicielki. Podczas obłóczyn otrzymuje imię Marii od Męki Pańskiej i jako nowicjuszka zostaje wysłana w 1865 r. przez swoje młode bo liczące 8 lat zgromadzenie do Indii. Po złożeniu pierwszych ślubów została przełożoną w Tuticorin, a w rok później przełożoną prowincjalną w Madurze. Sytuacja Zgromadzenia Sióstr Maryi Wynagrodzicielki w Indiach była bardzo trudna. Zgromadzenie to miało charakter wybitnie kontemplacyjny, a warunki misyjne zmuszały siostry do życia czynnego. Były także inne przyczyny i trudności: pozycja zakonnicy misjonarki w strukturach ówczesnej ewangelizacji i trudności w komunikacji między Indiami a Europą. Maria od Męki Pańskiej jako przełożona prowincjalna stawiała mężnie czoła napotykanym trudnościom i położony przez nią nacisk na formację powierzonych sobie wspólnot, zaowocował rozkwitem dzieł.

 

Założenie nowego zgormadzenia - Franciszkanek Misjonarek Maryi

W 1875 r. na prośbę Wikariusza Apostolskiego Coimbatur, Maria od Męki Pańskiej udała się do Ootacamund, by założyć tam nową fundację. Podczas jej nieobecności sytuacja sióstr w Madurze bardzo się pogorszyła doprowadzając do tego, że 20 sióstr opuściło Zgromadzenie Maryi Wynagrodzicielki. Wszystkie zgromadziły się w Ootacamund wokół Marii od Męki Pańskiej i pod patronatem biskupa Bardou powstało nowe zgromadzenie Misjonarek Maryi. Dnia 21 listopada 1876 r. Maria od Męki Pańskiej z trzema innymi siostrami opuściła Indie, by w Rzymie prosić papieża Piusa IX o zatwierdzenie nowego zgromadzenia. Dokonało się to 6 stycznia 1877 r. w Uroczystość Objawienia Pańskiego. Nazwa Franciszkanki została dodana gdy młode zgromadzenie postanowiło żyć w oparciu o regułę III Zakonu św. Franciszka z Asyżu, do którego wstąpiła Maria od Męki Pańskiej i wszystkie jej siostry.

 

Rozwój zgromadzenia - pierwsze fundacje

Maria od Męki Pańskiej wyjeżdża do Francji i zakłada pierwszą fundację w Saint-Brieuc. Hrabia d’Erceville zakupił posiadłość z opuszczonym zamkiem w Chalets i tam powstał pierwszy nowicjat zgromadzenia. Rozpoczął się jego szybki rozwój. W krótkim czasie w Chalets było 50 nowicjuszek. Pierwsza fundacja na prośbę kardynała Lavigerie powstała w Kartaginie, w Tunezji. Potem z jego pomocą dom w Marsylii, i z tego portu wypływały siostry na cały świat. W 1885 r. zapadają decyzje o fundacjach w Chinach, na Cejlonie, w Indiach. W ciągu następnych 20 lat życia Założycielki powstało 85 fundacji w Europie, Azji, Afryce, obu Amerykach.

 

Maria od Męki Pańskiej zmarła 15 listopada w 1904 r. w San Remo w opinii świętości. 20 października 2002 r. w Rzymie, w Niedzielę Misyjną, Ojciec Św. Jan Paweł II ogłosił Założycielkę Franciszkanek Misjonarek Maryi błogosławioną.

Wyszukiwanie

Dzisiaj jest

wtorek,
19 marca 2024

(79. dzień roku)

Czytania na dziś

Bezpłatna pomoc prawna

Świetlica Facebook

Szkoły w parafii

Pismo Emaus

Synod Archidiecezji

PGP

Biblioteka parafialna

LSO

Teologia Polityczna